Lichamelijk onderzoek

Als je vermoed dat vaginisme bij jou een lichamelijke oorzaak heeft is een lichamelijk onderzoek aan te raden. Bij dyspareunie speelt er regelmatig een lichamelijke oorzaak mee, daarom is een lichamelijk onderzoek verstandig. Dit onderzoek kan door een huisarts of gynaecoloog gedaan worden.

Er zijn veel vrouwen voor wie het onderzoek traumatisch was. Dit komt onder meer doordat niet iedere arts even goed met seksuele klachten overweg kan. Waardoor dit komt staat o.a. beschreven in het boek Vrij met Seks van Mirjam Scholten.

Bij een lichamelijk onderzoek worden de schede en baarmoedermond bekeken. Meestal lig je met je benen gespreid op een onderzoeksbank. Let erop dat je ontspannen kunt liggen. Focus eerst op de ontspanning in je buik en benen en daarna op de ontspanning in je bekkengebied.

Soms krijg je een eendenbek ingebracht. Dit is een instrument om de ingang van de vagina een stukje open te houden. Vraag altijd om de kleinste eendenbek. Bij een echo krijg je een staaf ingebracht, dit is glad materiaal dat met behulp van glijmiddel ingebracht wordt. Ook kan de arts een of twee vingers in brengen om zo de bekkenbodem, de baarmoeder en eierstokken te kunnen onderzoeken. Het kan helpen om je tijdens het onderzoek op je (buik)ademhaling te focussen.

Vraag eventueel om een spiegel zodat je mee kunt kijken. Laat de arts uitleggen wat hij of zij doet. Stop direct als het te pijnlijk is.

Neem eventueel je partner mee als je dit prettig vind.